Ne ara duygularımızı yitirdik? Ne ara bu kadar duyarsız kaldık? İnanın anlamak mümkün değil.
Diyarbakır karayolunda bir TIR devriliyor. Tırın sürücüsü kazada can veriyor. Tırdan dökülen gıda maddeleri ise insanlar tarafından talan ediliyor. Kazayla ilgili olarak yardıma gidip insan hayatını kurtarmak yerine, araçtan dökülen gıda maddelerini yağmalamak ne demek?
Bence duygularımızı yitirmemizin, kalplerimizin katılaşmasının, acıma duygularımızın, yardım etme, can kurtarma duygularımızın körelmesi demek…
Bizi bu hale getirenler mi oldu? Yoksa biz insanlığımızdan mı uzaklaştık?
Bunu herkes kendine göre yorumlasın. Bana göre bu olay tamamen insanlığımızdan uzaklaşmak olarak nitelendirilebilir.
Aracınızı yolun kenarına çekiyorsunuz. Tırdan yola savrulan gıda maddelerini toplayarak aracınıza koyuyorsunuz. Diğer tarafta ise cankur ekipleri gelip hayat mücadelesi yapan yaralıya müdahale etmek istiyor. Maalesef hayata döndüremiyorlar Tır sürücüsünü…
Bu gıda maddelerini toplamak, akşam saatinde Pazar yerlerine atılan gıda maddelerini toplamaya benzemiyor. Pazar yerindeki gıda maddelerini toplayanlara ‘Ekonomik durumları olmayanların tavrı’ olarak nitelendirip acıma duygusunu yaşatıyoruz içimizde bu insanlar için…
Kaza yapan bir araçtaki gıda maddelerini toplamak isek bence insani duygularımızın yok olmasıdır.
İkisinin mukayesesi dahi olmaz…
Önce hayat kurtarmak için mücadele etmek, yardım elini uzatmak gerekir. Yağmalamak değil…
Bu yağmalamayı haklı duruma getiremeyiz. O yağmaladıkları ürünleri nasıl tüketecekler? Onu da doğrusu merak ediyorum.
Biraz insaf ya…
Benim bugün izah etmeye çalıştığım görüntülerden çıkan sonucu sizler de bir şekilde görüntüleriyle izleyerek veya bizatihi şahit olarak görmüşsünüzdür, yaşamışsınızdır.
Vicdanen rahatsız olduğum bu konuyu okuyucularımla paylaşmak istedim.
Yorumu siz yapın…
