Kurban Bayramı’na bir aydan az bir süre kaldı. İnsanlar kurbanlık hayvan alıp alamayacaklarının hesaplarını yapmaya başladılar. Görünen odur ki, insanlar kurban kesmekte zorlanıyorlar. Bir önceki yıla göre kurban kesme oranı yüzde 50 oranında azalacak durumu gösteriyor.
Bu durum da hiç iç açıcı bir durum değil…
Kesilebilecek bir koyun veya keçinin fiyatı 3 bin 500 liradan başlıyor. 6 bin liraya kadar kurbanlık hayvan var. Dana fiyatlarına zaten yaklaşılmıyor.
Canlı hayvanın kilosu 60 lira ile 70 lira arasında değişiyor. Et fiyatları almış başını gidiyor. Kurbanlık hayvanları satanlarında da kendi aralarından bir tekel oluşturduklarını yetkililerin yaptıkları açıklamalar ile öğreniyoruz. Böyle de bir durum var ortada.
Kurban pazarları bu sene inanın bana boş kalacak. İnsanlar artık dini vecibelerini de yerine getiremez duruma düştüler. Büyük bir tehlike bu…
Özellikle emekliler çok mağdurlar. Aldıkları maaşlar 3 bin liranın altında genel olarak. Bu para ile geçinemeyen emeklinin kurban kesmesi hayal bence. Her yıl dini bayramlarda verilen paralar ile kurban almakta çok zorlanmıyorlardı. Bu yıl bin 100 lira olarak sabitlenen parada artış da olmadı. Bu nedenle kurban kesemeyecek emeklimiz.
Asgari ücretli zaten yıllarca kurban kesemiyor. Memurlar ise kredi kartı ile taksitle kurban kesebiliyorlar. Allah herkesin yardımcısı olsun.
Yerel yönetimlerin bu konuda bir hazırlık yaparak kurban kesemeyen ailelere yönelik bir çalışma yapabilmelerini inanın çok istiyorum, ümit ediyorum. Bu konuda bir kafa yorsunlar istiyorum. Kesemeyen ailelerin evlatlarının boğazlarından bir lokmada olsa etin geçmesi demek çok hayırlı bir işe imza atmak demektir.
Yoksulluk bizim kaderimiz mi? Maalesef kaderimiz oldu. Biz istemedik yoksul olmayı. Bize yoksulluğu uygun gördüler. Bugüne kadar izlenen politikalar ile yoksulluk ile imtihan eder olduk. Dini sorumluluğumuzu yerine getirmeyi bizler de isteriz.
Yurttaş olarak bu önemli günde sorumluluğumuzu yerine getirmenin mutluluğunu yaşarız. Lakin bir türlü bu mutluluğu hayat pahalılığı ve enflasyon sonrasında oluşan fiyatlar, bizlere verilen maaşlar gibi kıyaslamalar yüzünden yerine getiremiyoruz dini vecibelerimizi…
Artık bu işin günahı bizim değil diye düşünüyorum. Bizi bu hale düşürenlerin boyunlarının borcu olsa gerekir bu sorumluluk…
İnşallah bu kötü günlerden hep birlikte el birliği ederek çıkarız. İnsan gibi yaşamayı bizler de isteriz. Tabi yaşatacak olanlar izin verirse.