Bizim kültürümüzde evlenen çifte, düğün günü altın takmak bir gelenek. Çifttin anne ve babalarının yanı sıra yakın akraba grubu değişik altın zincir, Adana ve Trabzon burmaları gibi değişik türdeki takıları takmayı yeğlerken, çiftlerin arkadaşları ve çevrelerindeki akraba grubu ise daha çok çeyrek altın takmayı tercih ederler.
Çiftlere verilen veya takılan bu takılar, tamamen destek amaçlı yapılıyordu. Ancak günümüzde bu destek amaçlı takı takma geleneği tarihe karıştı gibi. Bu takıların yerini imitasyon takılar almış durumda.
Geçtiğimiz günlerde gazete ve görsel medyada, “Gösterişli düğünlerin kurtarıcısı; İmitasyon altın” diye bir haber görüp izleyince şaşkınlığımı gizlemeyip, ne günlere kaldık diyerek hayıflandım.
Hakikaten biz ne günlere kaldık. Altın fiyatlarının yükselmesiyle birlikte düğünlerde bazı davetliler, gelin ve damada gerçeğinden ayırt edilemeyen imitasyon altın takmaya başlamış. Bu durumdan en çok memnun olan tabi ki takıcılar. Kuyumcularda 200-300 bin liraya satılan altınları imitasyon olarak 10-20 bin lira arasında satıyorlar.
İmitasyon takılar, bakır, pirinç (alaşım) ve gümüş gibi madenlerin altın suyuna batırılarak elde ediliyor. Düğün yapmakta zorlanan çiftler ve vatandaşlar tamamen buna yöneliyorlarmış. Herkes imitasyon takı takılmasından mutluysa bize de “hayırlı olsun” demek düşer.
