Duygudaşlık unutulunca böyle oluyor! Kimse “acıyı” yaşayanın yerine kendini koyamıyor! “Doymazlar” daha çoğunu almaktan uzak durmuyor! Büyüyen yoksulluğun toplumsal “felaketlere” dönüşme olasılığını gözden kaçırıyor!
Bunu salgın sürecinde insanlar her türlü zorluğu yaşarken bakanlığa dezenfektanı pahalı fiyattan alanda gördük, deprem sürecinde kimi molozların altında/ kimi yıkıntıların üzerinde can pazarı yaşarken kurumun çadırını satanları gördük, yine bir yandan can/ bir yandan açlık/ bir yandan soğuk hava/ bir yandan barınma soruna yaşanırken yardımları çalanları gördük, emekli/ asgari ücretli aldığı aylıkla “açlık” yaşarken her şeyin “iyiye” gittiğini söyleyenleri gördük, fahiş fiyatın üzerine gidileceğinin sözü verilmesine karşın zincir marketlerde fiyatların haftalık değiştiğini gördük, yurttaşın beslenme sorunu yaşarken bir de barınma sorunuyla uğraştığını gördük! Görmedik mi?
***
Çirkinleşmediği, kırılıp dökülmediği sürece “gösterileri” onun için yerinde buluyorum! Bunu da sağlayacak olan göstericiler kadar güvenlik güçleri… Duygudaşlık unutulup, bir de gösterinin güvenliğinde sorun olunca istenmeyen olaylar da gelişiyor! Gösterinin “içtenliğini” gölgelemek isteyen provokatörler her eylemde olabileceği gibi burada da kendini gösterdi ne yazık ki…
Birkaç gün önce Adana Anakent Belediye Başkanı Zeydan Karalar’ın bir paylaşımı vardı sosyal medyada… Paylaşımında, gelişmeleri endişe içerisinde izlediğini belirtirken “siyaset alanının dışına taşarak toplumun yapı taşı olan aileye kadar uzanan hakaretler büyük üzüntü veriyor” diyordu! Tamam eylemini yaparsın, tepkini gösterirsin, sesini duyurursun da eylemin boyutunu “aile” kurumuna dokundurunca olmaz; amaç çirkinleşir!
***
Gösterinin dağılmasının ardından, kaldırımdan giden katılımcılara “biber gazı” sıkılması ne denli çirkinse, gösteriye “çirkinlik” bulaştırmak isteyenlerin her kimin olursa olsun ailesine, değerlerine zarar verici eylemler gerçekleştirmesi/ yakışıksız “dil” kullanılması duygudaşlığın ne denli unutulduğuna en can sıkıcı örnek!
Başkan Karalar, paylaşımında şu sözlere yer veriyor: “Hepimiz farklı düşüncelere sahip olabiliriz ama ortak noktamız; bizi biz yapan değerlerimizdir! Siyasi rekabetle toplumsal değerlerimizi asla karıştırmamalıyız, onları aşındırmamalıyız. Sayın Cumhurbaşkanı’nın rahmetli annesine yönelik çirkin ifadeleri de Ekrem İmamoğlu’nun kıymetli eşi Dilek İmamoğlu’na yapılan ahlaksız saldırıları da kınıyorum.”
***
“Bu memleket, bu cennet, bu hasret bizim” değil miydi? Yurttaşın “kendini” duyurmak amacıyla yaptığı hiçbir “gösteriyi” anlamsız bulmadığım kadar, “çirkinliklerin” de “gösterinin” amacı olamayacağı düşüncesinde olanlardanım! Kimse bu “çirkinlikleri” yapanlar, kimse yurttaşın demokratik hakkını “sabote” edenler, kimse “ahlaksız” saldırıya geçenler bulunsun ki, herkes “kim” olduğunu görsün!
Neler yaşanıyor görüyorsunuz… Daha ilk günden “bunlar paçavralar/ bunlar kendini bilmezler” denilerek “yaşanılmışların” yadsınmaya çalışıldı! Bu ne denli sorunlu bir yaklaşımsa, duygudaşlığın tanınmamazlığı da sorunlu… Çirkinlikler, kırıp/ dökmeler tek pencereden bakılarak değerlendirilir, başkalarına yapılanlar umursanmazsa, ona göre de “güç” kullanılamaya çalışılırsa çok “eksiği” olan duygudaşlık büsbütün yok olur! O bir başka felaket! Karalar’ın “Bugün birileri için gösterilen duyarlılık, başkaları söz konusu olduğunda yok sayılıyorsa, burada büyük bir adalet sorunu vardır” sözünü saklayın derim!
