Örgütlü bir toplum olmanın ne denli önemli olduğunu bilsek de, sistemler çoğu zaman grupların ya da aynı amaca yönelmiş olanların bir arada olmasından “hep” rahatsızlık duyarlar! “Örgütün” toparlayıcılığını yok etmek, onu iğdişleştrimek, etkisizleştirmek için “tüm” önlemleri alır! “İktidarlar”, örgütlerin etkin seslerinin çıkmaması sonucunda güçlenir, yaptırımlarına başkaldırmaları işlerine gelmez! Bugün, bizim gibi geliştirilmemiş olan toplumlarda bir mayıs günü “neden” sorunlar yaşandığını, emeği sömürülen emekçinin “neden” haklarını almak için bir araya gelmelerinin engellendiğini, açlığa tutsak edilen “emeklinin” neden yüzüstü bırakıldığını düşünmek yeterli olacak!
Siyasi partiler de bir “örgüttür”! Ancak her ne denli Arapça “teşkil” sözcüğünden türetilmiş olsa da, yerine “teşkilat” demekte ısrar eden çokları var! Siyasi partilerde, genel merkezin aldığı kararlar il/ ilçe örgütlerince uyulması zorunlu kılınmıştır! Siyasi partinin genel merkezinin aldığı bir kararı, il ya da ilçe örgütlerinden birinin “yok sayması” düşünülemez! Onun için de, her hangi bir siyasi partinin desteğiyle oluşmuş olan yapılar/ yerel yönetimler, bulundukları ilin/ ilçenin örgütleri ile eşgüdümlü çalışmak, “örgüt kararlarına” uymak zorundadır! Bunun tersini söyleyen var mı bilmiyorum!
***
Hafta sonu “Seyhan İlçe Örgütü Danışma Kurulu Toplantısı” vardı! Sözü edilen “danışma kurulunun” yılda üç kez toplandığı, geçen sürede örgütün/ milletvekillerinin/ yerel yönetimlerin eksiklerinin masaya yatırıldığı, eleştirilerin dinlendiği bir süreç olarak anlatıldı. Toplantı Seyhan Belediyesi Yaşar Kemal Kültür Merkezi’ndeydi… Günlerden pazar/ sabahın onu olması bile ilginin olmasını engellememişti! Salon alt/ üste doluydu, birçokları da ayakta… Burada bulunanların amacı “Danışma kurulu Toplantısı” mıydı acaba, yoksa “birilerine” kendilerini “gösterebilme” yolu muydu?
Salonda bulunanların birçoğunun yüzü “beklentiliydi”! Kötü bir şey mi bu, olmaması mı gerekir, yanlış mı; kocaman hayır! İnsanlar Zeydan Karalar’ın yanına neden varır, neden telefonuna yanıt versin ister? Ya da Oya Tekin’in, ya da Emrah Kozay’ın… Bunu “dilencilik/ el açma” gibi gösterenler var; yapmayın, yıllar sonra gelen bir başarıdan “beklentisi” olanları karşılıksız bırakmayın!
***
CHP Seyhan İlçe Başkanı Ramazan Atikaslan’ın “bu” ikinci konuşması dinlediğim… İl Başkanı Anıl Tanburoğlu gibi; içten, özeleştiresini yapabilen, yaptığı işin “özünü” benimsemiş bir başkan… Toplantının ilk konuşmacısıydı. Yetmişi aşan yaşında, 31 Mart başarısını yaşatanlara içten duygularını belirtti. Ardından genç kuşağın, Anakent Belediye Başkanı Karalar’ın bu başarıdaki yadsınmayacak çalışmalarını anımsattı. Ama konuşmasında bir yer vardı ki; başkasını bilmiyorum, uzunca düşündüm, bu denli kısa sürede “örgütün” böylesine yok sayılacağını, kazanımı “koltuğa oturanların” bu denli “kendi özgül ağırlıkları” olarak yorumlayacaklarını hiç düşünmemiştim!
İlçe Başkanı Atikaslan, konuşmasında “örgütün” en büyük güç olduğunu, halk olduğunu, başarının özü olduğunu vurgulamasının ardından, belediye başkanlarının telefonlara çıkmadığını, yedi gün boyunca aranmasına karşın yanıt vermediğini, o gün olmasa bile mutlaka dönmeleri gerektiğini söylerken bir yandan da alnından aşağı süzülen terini siliyordu! Bunu söyleyen ilçe başkanıydı, “ilçe örgütüydü”!
31 Mart seçimlerinin başarısı “bu güne” bağlı mı olmalıydı, yoksa “süreklilik” mi kazanmalıydı! Aynısına tanık oldum bende! Seçim sürecinde kucaklayanlar, tutup yanına çekenler, gülümseyenler, bu “Danışma Kurulu Toplantısı” sırasında elinizi tutmuş olsa bile yüzleri başka yöndeydi, sizden habersizdi, sizsizdi! Bu tutum 31 Mart Başarısının “baltası” olur unutmayın; önce bu salonlar başlar boşalmaya, sonra çevreniz…
