Son zamanlarda hiç, kasada beklerken, hani eskiden olduğu gibi; uzun uzun oluşan sıralardan gördünüz mü?
Ben gördüm.
Bu sefer biraz olağandışı bir kasa sırası olsa da uzun zamandır böyle bir kasa sırası görmemiştim.
Önümde kasada bulunan kadının arkasında ben varım.
Zaman geçti geçti. Benim arkamda da insanlar sıraya girmeye başladı.
Fakat kadın ve kasiyerin anlaşmazlığı bitmek bilmiyordu.
Yaşlıca bir teyze, elinde 2 çikolata ve ekmek ile kasiyere bir şeyler anlatmaya çalışıyordu.
Fakat ne kasiyer onu anlıyor ne de o derdini tam anlatabiliyordu.
Derken kasa sırası da aldı başını gitti.
Hani hatırlar mısınız, beklemekten sıkıldığımız günleri.
“ Hadi ama sıra neden ilerlemiyor”
Yorulduk burada başka kasa açar mısınız lütfen”
Bunun gibi nice cümleler…
Bu sırada kimseden çıt çıkmıyordu.
Çünkü teyzemiz, toplamda ödeyeceği 9,70 TL lik rakamı denkleştiremiyordu.
Kasiyer 9,70 TL der, teyze hayır ben hesapladım bu 7,5 TL der.
Reyona gidilir, etikete bakılır, kasaya dönülür. Bu olay birkaç kez tekrar ettikten sonra, teyzenin canı burnunda elindekileri olduğu gibi bırakır, “almıyorum “ der ve çıkar.
Öğrenemediğimiz sabır davranışının da ne demek olduğunu anlayarak
Kasiyer sessiz.
Ben sessiz.
Bütün sıra sessiz…