CHP’de Kurultay gerçekleşti, değişmeyen değişimci Özgür Özel, CHP Genel Başkanı oldu..
CHP’lilerin bir kesimi ile Cumhur İttifakı karşıtlığı tavan yapın kesimde, Özel ile bir çok şeyin değişeği algısı egemen..
Ancak, seçim ve Kurultay sürecinde yapılan açıklamalar, Özgür Özel’in siyasal anlayış açısından Kemal kılıçdaroğlu’ndan hiç bir farkı olamdığı, tıpkı onun gibi düşündüğü, onun gibi davranacağını gösteriyor..
Özgür Özel’i “değişmeyen değişimci” olarak nitelendirmem de bu yüzden..
CHP’da Özgür Özel ile 31 Mart 2024’e kadar olan sürede yapılacakları şimdiden tarihe not düşelim:
Birincisi, Özgür Özel, 14-28 Mayıs serçimleri öncesinde masadan kalkarak, seçim yenilgisinin baş aktörü olan Meral Akşener ile yeniden masaya oturacak..
Akşener’in ve İyi Parti yöneticilerinin 28 Mayıs sonrasında Kemal Kılıçdaroğlu ve CHP’ye yönelik hakaretlerinin sindirerek, hiç bir şey olmamış gibi Akşener ile el sıkışacak, CHP’nin kazanacağı bazi il ve büyük ilçe belediyelerinin İyi Parti’ye armağan edecek..
Yani, Kılıçdaroğlu’nun DAP, GP, SP, DP gibi seçmen tabanı olmayan liberal ve siyasl islamcı partilere 39 milletvekili vermesinin bir benzernin belki daha fazla sayıda belediyeyi İyi Parti’ye bırakarak gerçekleştirecek..
Benim merak ettiğim Özgür Özel’in CHP’nin kazanabileceği belediyelerden kaç tanesini İyi Parti’ye bırakacağı dewğil; İyi Parti’nin ısrarla “biz aday çıaralım, CHP bizi desteklesin” dediği İzmir, Ankara, Adana, Mersin ve Manisa Büyükşehir ile Kadıköy, Karşıyaka, Çankaya gibi büyük ilçe belediyelerinden hangilerini bırakacağıdır..
Özellikle seçmen yapısı sol ağırlıklı Adana ve Mersin ile kendi seçim bölgesi Manisa’yı İyi Parti’ye terk edip etmeyeceğidir.
Özgür Özel, İyi Parti’ye muhabbeti, genel başkan adaylığını açıklasığında da dile getirmişti..
Unutanlar için anımsatalım; Özgür Özel, E11 Ekim’de BBC Türkçe’ye yaptığı açıklamada, kazanması durumunda İyi parti ile beyaz bie sayfa açacağını söylemişti.
"Onlar açısından da bizim açımızdan da ittifak yapmayıp, karşılıklı kaybettirmek harakiri yapmak olur. Siyasette harakiri diye bir şey yok. Kazanamayacağını bile bile tabanının daha reaksiyon duyduğu bir partiye kazandırmanın ağır maliyetleri var” ifadelerini kullanmıştı..
Aslında, Özgür Özel’in kazanması Meral Akşener ve İyi Parti açısındanda bir kurtuluş fırsatı oldu..
Bakmayın siz, tek başımıza seçime gireceğiz sözlerine, aday açıklamalarına..
Akşener ilk fırsatta, Özgür Özel ile masaya oturacak, ve koparabildiği kadar kazanabilecek belesiye başkan adaylığını kopprarmaya çalışacak..
Tek başına seçime girmenin hem kendisi hem partisi için siyasal intihar olacağuını bilen Meral Akşener, Özel ile anlaşarak bir kez daha CHP’nin seçim bileşeni olacak. Böylece kendisinin ve partisinin siyasal ömrünü uzatmak isteyecek..
Özgür Özel, partisini ne denli olacak bilinmez ama, Meral Akşener ve İyi Parti’ye can suyu olacağı kesin..
Kılıçdaroğlu’nu partiyi sağa çekmekle suçlayan Özel, Kılıçdaroğlu’nun politikasını aynen uygulayacxak ve CHP’yi saga çakmeye devam edecektir.
İkincisi, HEDEP ile yeniden uzlaşı sağlayacak.. Bunun işaretlerini de Kurultay’da bol bol Demirtaş’a ve HEDEP seçmenine selam göndererek gösterdi..
Hakkını yemeyelim, bu selam gönderme olayında Kılıçdaroğlu da Özel’den geri kalmamıştı..
Özgür Özel’in ayrıca, geçmişte (ve halen) Adana’da olduğu gibi, AK Parti’den belediye meclis üyesi olmak için adaylık başvurusu yapmış ancak aday gösterilmemiş sağ siyasete mensup kaç ismin CHP listelerinden belediye başkan ve meclis üyesi adayı gösterilmesinini sağlayacağı da, CHP içerisinde en çok merak edilen konuların başında geliyor..
Sözün özü, Özgür Özel ile CHP’de değişen sadece üst yönetimeki isimler olacak..
31 Mart’a kadar yine CHP’nin üzerinde AK Parti ve4 diğer siyasal islamcı partilerden gelen bulutlar oluşacak, CHP’li ve CHP’ye oy vermeyi düşünen muhalif seçmen olmaya değişim öncesinde olduğu gibi “tıpış tıpış” CHP listlerindeki liberalinden siyasal islamcısına çeşitli renkteki sağ adaylara oy vermeye zorlanacak..
Bu durum da tıpkı 14/28 Mayıs seçimlerinde olduğu gibi yeni bir yenilgiyi, beraberinde de CHP’de olağanüstü kurultayı getirecektir..
Sevr haritası bir bakın
Türkiye’deki siyasal islamcılara göre Sevr diye anlaşma yok..
Onlara göre, Osmanlı Devleti, Sevr diye anlaşmaya imza atmadı..
Ama gerçekler, siyasal islamcılar kabullenemeseler de Sevr Anlaşması yapıldı, halife unvanlı Osmanlı Sultanı, Osmanlı toprakalrının paramparça bölen anlaşmayı ve haritasının imzaladı..
Sevr haritası, o dönemde batı gazeleterinde yayımlandı..
Örneğin, 5 Mart 1921 tarihli Sphere gazetesinde yayımlanan harita, o dönemin ne yazık ki Türkiye haritası.
Yani, Osmanlı haritası bile değil..
Hani uygulanmadı, imzalanmadı dedikleri o Sevr haritası..
Gazetemizin baskısı tek siyah rankle olduğu için rengi belli olmayan, sarı renk ile (oval ve ol işaretiyle) işaretlenen bölgeler, yani dedelerimize bırakılan toprakları" Kemalistlerin nüfuz bölgesi, Kemalist nüfus "demişler...
Altta yazan açıklama çok acı. İşte bunları 80 yıl içinde çocuklarımıza öğretemedik.
Ne diyor o acı açıklamada:
'"Kemalistler ya da Millyetçiler, gölgeli alanı etkin biçimde kontrol ediyorlar.. Onlar, Yunanlar tarafından Ege'den sürüldüler fakat Trakya'yı, İzmir'i, Ermenistan’ı ve Basra Körfezi altındaki bütün Mezapotamya'yı talep ediyorlar"
İşgalcilerle işbirliği yapanlara inat başardılar da…
Çünkü Türk için zor yoktur...
İmkansız zaman alır.
Ne Mutlu Türküm Diyene !
Ermeniler Türk ve İsrail bayraklarını neden yakarlar?
Belki biliyorsunuz, Ermeniler ne zaman bir gösteri yapsalar, Türk ve İsrail bayraklarını birlikte yakarlar.
Hadi diyelim ki, - böyle bir şey yok ama- biz adamlara tehcir ve jenosid uyguladık. Peki “garibim İsrail” bunlara ne yaptı ki, onun bayrağını da yakıp dururlar.
Mutlaka bir sebebi olmalı değil mi?
Gelin, biraz tarihin derinliklerinde gezinti yapalım:
Yahudiler, tarih sahnesine ilk çıktıkları günden itibaren topraklarımız üzerinde yaşamaktadırlar.
Örneğin M.Ö. 4.yüzyılda Sart’ta(Salihli) Yahudilere ait buluntulara rastlanmıştır. Yine, Konya ve Efes’te Sinagog kalıntıları vardır.(Siyonizm’in Tarihi, Peter Edel, Ceylan Yay. İst. 2008, s.21)
Bu arada, Yalçın Küçük’ün sık sık dile getirmiş olduğu bir tez var: Türkiye’de yüzlerce yıldan beri süregelen bir Yahudi-Elen Savaşı vardır. Yaşadıklarımızın bir kısmı bununla ilgilidir.
Doğru mu? Bence her söylediği doğru olmasa da bu söylediği doğrudur. Osmanlının son yüzyıllarında, özellikle devlet kademelerinde sürekli birbirinin ayağını kaydırmaya; sürekli birbirinin malını-mülkünü-makamını elde etmeye çalışan Rumlar-Ermeniler ve Yahudiler arasındaki çatışmalar hepimizin bilgisi dahilindedir. Ayrıca 1924 mübadelesi, Varlık Vergisi, 6-7 Eylül olayları hep bu kategoride ele alınmalı ve değerlendirilmelidir.
Keza Yahudilerin İspanya’dan sürüldükten sonra yerleştikleri kentlerin başında Selanik, İstanbul ve İzmir gelmekteydi. Kısa zamanda, toplumda geçer akçe olan bütün işleri ellerine geçirmeleri en fazla Rumları ve (Elenleri) rahatsız etmekteydi.
“Yunanlılar Selanik’in Helenleştirilmesi işine önce Yahudi mahallelerinde katliam yaparak başlamışlardır.” (Tarihin Gölgesinde, s. 107)
“Unutmayın ki Selanik en büyük Yahudi şehridir ve yüzde 50 nüfus alenen Yahudidir. Artı, yüzde 10 kadar da, herhalde gizli Yahudi mezhebi Sabetaycılık mensupları vardır. Selanik Yunanlılar tarafından istila edildiğinde, Bulgarların şaşkınlığından dolayı Yunan ordusu geliveriyor birdenbire. İlk yaptıkları iş, Yahudi katliamıdır. Türklerden evvel Yahudileri kesmeye başlıyorlar çünkü rahatsız oldukları nüfus odur ve Rumlar çok anti-semittir.” (Osmanlı Barışı, s. 127)
İstanbul’da katliam yoktu ancak nefretin bini bir paraydı:
“Yahudilere en çok kötülüğü Hıristiyanlar yapmaktadır. Yahudiler devamlı Hıristiyanların hakaret ve kötü muamelelerine maruz kalmaktadırlar.”(XIX. Yüzyıl İstanbul’u, s. 85)
Bu çatışmada, neredeyse bütün Avrupa kamuoyu (Marks ve benzer görüş sahipleri de olmak üzere) Yunanlıları destekliyorlardı.
Bunun nedeni ise şudur:
Köksüz, çapsız Avrupa, özellikle 15.yüzyıldan itibaren dünyayı sömürgeleştirmeye başlayıp, buraları yağmalayıp, zenginlik kaynaklarını ve köleleri kendi ülkesine getirip kullandıkça “geliştikçe gelişti”. Özellikle teknolojideki yaşadıkları sıçramalar ile de dünyanın “en etkin gücü” haline dönüştüler. Dönüştüler de, altlarını dolduracak, üstünde keyif sürecekleri bir medeniyetleri yoktu.
Onlara acilen gecekondu uygarlıklarını üzerinde yükseltmeleri gereken bir temel gerekliydi. Bu nedenle HELENİZMİ icat ettiler.
Artık gelsin Yunan uygarlığı, gülsün Helenizm…
Bütün Avrupa’da büyük bir Yunan hayranlığı aldı yürüdü.
Onlara göre dünyada en büyük, en köklü medeniyet Yunan Medeniyeti ve onun devamı olan “uygar” Avrupa idi.
Hal böyle olunca, Yunanlılara her türlü ayrıcalık tanınmalı, özellikle de “barbar Türklere karşı” korunup kollanmalıydılar.
Haklarını yemeyelim, Yunanlılar da bu imtiyazları iyi kullandılar ve Avrupalılar tarafından her seferinde korunup kollandılar.
Osmanlıya her isyan ettiklerinde, cephede kaybetseler dahi, masa başında hep galip sayıldılar ve mükafatları da ona göre oldu.
1821 Mora isyanı sonrası Avrupalıların yoğun desteği ile bağımsız Yunanistan kuruldu. Kuruldu da koskoca Yunan uygarlığının, o kadarcık kara parçası ile sınırlı kalması mümkün müydü?
Sırada “barbar Türklerin ayakları altındaki Helen uygarlığının binlerce yıldan beri yer aldığı toprakların da kurtarılması” vardı. Böylece MEGALO İDEA’yı uydurdular.
Yahudiler, bu Türk-Yunan kavgasında genellikle “Türklerden yana” tavır koydukları için, bu açıdan da Elenlerin düşmanlıklarını kazanmışlardır.
İstanbul’un fethi sırasında bu yardımlarının semeresini görmüş, ekonomik, sosyal ve kültürel alanlarda epeyce imtiyazlar elde etmişlerdir. Öyle ki 1697’ye kadar Rum Patrikleri Yahudi Hahambaşlarının arkasında yürümek zorunda idiler.
Yine meşhur “iğneli fıçı”, “kan hikayesi” vb. saçmalıkların da bu düşmanlıkta ne kadar önemli roller oynadığını bilenler bilir. Kısaca değineyim:
“Yahudiler en çok, Hıristiyanların ayin sırasında kullandıkları ve Hz. İsa’nın etini ve kanını temsil eden ekmeği murdar kılmakla suçlanmıştır. Bu suçlamaya göre, Yahudiler Hz.İsa’nın her türlü tezahürünü önlemek maksadıyla, ayinlerde kullanılan ekmeği kiliselerden çalarlar, ekmeğe iğne batırırlar, kaynar suya atarlar ya da harca gömerlerdi. Hıristiyanlara göre bunun cezası ölümdü.
“Yine kan iftirası nedeniyle Rumların Yahudilere karşı harekete geçmelerinin birçok örneği bulunmaktadır. 1530’da, Tokat’ta ki bir Yahudi mahallesini, Rum çocukları kaçırıp kurban ettikleri bahanesiyle Rumlar talan etmişlerdir.
“1663’de İstanbul’da, bir Rum çocuğunun Yahudiler tarafından öldürüldü iki yeniçeri tarafından ileri sürülmüş, ertesi sabah Rumlar Balat’taki Yahudilerin sinagoguna ve ticarethanelerine saldırmışlardır.”(Türkiye’de Yahudi Hıristiyan Savaşları, Orhan Gökdemir, s. 269)
Yahudiler bütün bunların acısını Ermeni Tehciri, 1924 mübadelesi, varlık vergisi, 6-7 olayları, vb. sırasında misli misli çıkartmışlardır.
Ermeni Tehciri’nde Yahudilerin rolüne gelelim..
Ermeni Tehciri; icadını Almanların, plânını Yahudi-Sabateyistlerin, işbirlikçiliğini Katolik Ermenilerin, uygulayıcılığını ise ağırlıklı olarak Kürtlerin yaptığı, siyasi bir eylemdir.
Dikkat ederseniz, Katolik Ermeniler büyük ölçüde tehcirden muaf tutulmuştur. İstanbul’dan bir tane dahi Ermeni’ye tehcir uygulanmamıştır. Tehcir kararını alan İttihat ve Terakki Hükümetinde Ermeni bakanların ve milletvekillerinin bulunduğunu da belirtelim de konu anlaşılsın.
Yani bu olaya Ermeni Tehciri değil de bir kısım Ermeni’ye tehcir denmesi daha uygun olacaktır.
Yine, Türkiye’nin Ermeni Meselesi ile uluslararası platformlarda en fazla ilgilenen, bu konuda kitap yazan, vb.lerin büyük bir çoğunluğu Bernard Lewis gibi Yahudilerdir.
“Ermeniler soykırımdan söz ederken buna en çok muhalefet edip köpürenlerin başında Yahudiler geliyor.”(Mıgırdıç Margosyan, Kirvem’e Mektuplar, s.178)
Ermenilerin yaptıkları her gösteride, Türk ve İsrail bayraklarını beraber yakmaları sebepsiz değildir. Bu nedenle bazı Ermeniler ya da savunucuları, örneğin Ermeni davasının yanında yer almış bulunan Alman teolog Jonannes Lepsius anılarında; "Ermenilerin Türklerle toprak, Kürtlerle kan davası vardır" diyor
Olayı şöyle özetleyebiliriz: Tarih boyunca Elenlerin, Ermenilerin, Süryanilerin, kısacası bölgemizdeki Hıristiyanların; Müslümanlarla hem din, hem toprak kavgası; Yahudilerle ise hem din, hem toprak, hem kan, hem de kemik kavgası süregelmiştir.
Bu kavga halen de devam etmektedir.
