Toplumu içten içe kemiren, bir virüs gibi tahribata yol açan toplumsal hastalıklardan birisi de gıybet ve koğuculuktur.
Gıybet, kendimize söylendiği zaman hoşlanmayacağımız bir şeyi, din kardeşimiz hakkında arkasından konuşmamız anlamına gelir.
İslâm dini kişinin dokunulmazlığı ilkesine çok büyük değer vermiştir.
Bu itibarla bir kimsenin gıyabında gerek onun şahsıyla ilgili maddî, manevî, rûhî ve ahlâkî kusurlarından söz edilmesi, gerekse kendi çocukları, annesi, babası ve diğer yakınlarının kusurlarından bahsedilmesi gıybet sayılmıştır. İslâm âlimleri gıybetin haram ve büyük günah olduğu konusunda ittifak etmişlerdir.
Ancak bir söz veya davranışın gıybet sayılıp sayılmaması niyetle yakından ilgilidir.
Buna göre bir kimsenin yanlışlarının sırf onu küçük düşürmek amacıyla söylenmesi gıybet sayılırken, yanlışlarının düzeltilmesi maksadıyla söylenmesi gıybet sayılmaz.
Herhangi bir kişi veya zümreyi kastetmeden genel olarak insanların kötülüğünden söz etmek de gıybet olmaz. ………
BİR AYET….
“Birbirinizin gıybetini yapmayın. Herhangi biriniz ölü kardeşinin etini yemekten hoşlanır mı? İşte bundan tiksindiniz” ….
BİR HADİS…
Peygamber Efendimiz (sav) “Bir kimse din kardeşini bir günahı dolayısıyla ayıplarsa, ölmeden evvel mutlaka o günahı işler. Yani kardeşini bir ayıpla kınayan, o ayıp işi işlemeden ölmez!