Vatandaş olarak hep övülmeyi istiyoruz.Hep çok yaşa diyeni dinliyoruz.Buda hepimizin hoşuna gidiyor.
Çünkü hepimizde nefis var.O nefis,Terbiye görmemiş ise, hiçbir olumlu eleştiriyi bile kabul etmiyor.
*
Neden hep nefret duygusu hızla yayılıyor toplumda?Bir gün önce dost ve arkadaş olduğunu söylediği kişiye, hafif aralarında bir kırgınlık olduğunda, nefret ediyor, kin besliyor.
Benim değil, başkalarının kabahati var.Savunma bu olunca zaten kişi hep haklı oluyor.
Etrafınıza bir bakın,işyerinize bir bakın, varsa bir hata bir başkası yapmıştır.Trafikteki halimize bir bakalım, biz haklıyız ama karşıdaki haksızdır.Arkadaşlık ilişkilerimize bir bakalım, bir tartışma olsa haklı biziz ya karşıdaki? O haksız.
Buradan ne çıkıyor?
Hiç kendimize bakmıyoruz, hatayı ya fark etmiyoruz, zaten fark ettireni de sevmiyoruz.Çünkü nefsimize bu uyarı hoş gelmiyor.
*
Neden kendimizi eleştiremiyoruz?Neden? Bizi yapıcı şekilde eleştirenleri dinlemiyoruz?Neden?
Hep nefsimize hoş gelen ve bizi övenlere daha çok kulak verip onları dinliyoruz?Gelin kendimizi, kendi kendimize bir eleştirelim bakalım sonuç ne çıkacak?
*
Bir misali beraber okuyalım.Bir Temmuz sıcağında, bölgedeki herkes şehir parkında oturmuş yeşillikler içinde birbirleri ile sohbet ederler.Bu sırada nereden geldiği belli olmayan çocuklar parkta bulunan çeşmeleri açarlar ve birbirlerini ıslatırlar.
Ama bu esnada çocuklar parkta bulunan vatandaşları da ıslatır ıslanan vatandaşlarda tabi ki rahatsız olmuşlardır.Bu esnada parkın bekçisi olayı fark eder, çocukları kovalar ama her yer su içinde kalmıştır.
Ortalık sakinleşip parkta kimse kalmayınca,parka yakın kuşlar parka gelir, su ihtiyaçlarını giderir ve güzelce yıkanırlar.
Peki, buradan ne sonuç mu çıkıyor?
Az önce parkta ıslanan vatandaşlar ve park bekçisine göre çocukların yaptığı yanlıştı.Bu konuda, siz ne düşünüyorsunuz? Bir başka açıdan bakıldığında yani olayı seyreden tefekkür sahibi ise,
“Ya Rab kuşları sulamak için çocukları gönderdin. Senin işin abes ve lüzumsuz değildir” diyerek Rabbine şükrünü arttırır.
Bizim burada yanlışlara yapışmamamız lazım.
*
Bile bile yanlışa yapışmayalım.Bende hata yapabilirimi kabul edelim.Hatalarımızı korumayalım.Belki de, hata bendedir diyebilmeli insan.
Kalın sağlıcakla.