Evet , sakin bir şekilde yattık.
Şafak vakti.
Gece saatleri teheccüt vakti.
Saat 04.00 sıraları.
O saatlerde beşik gibi sallandık.
Yataktan indim.
Sadece dua edebilirdim.
Ve Öyle yaptım.
11 katlı apartman bir kavak ağacı gibi sallanıyordu.
Karşı komşu zile bastı.
Onlar bizden daha önce dışarı için hareket etmişler.
Ne yapacağını şaşırıyor insan.
Ne yapacağımızı bilemez hale geliyoruz.
Hızlı bir şekilde dışarı çıkma telaşı.
Yine ki,
Apartmanda sıkıntı yok.
Ya olsaydı.
Ya öğle saatlerinde olan deprem.
Bu deprem olmasaydı, bir çok kişi evlerine dönecekti.
Ama sonraki insanların içine biraz korku kattı.
Evet , zor gün ve gece.
Masum şekilde olan çocuklar.
Evet , Deprem mağduru çocuklar.
İçimiz yandı, yanıyoruz.
Ya birde, soğuk dondurdu.
Bu soğuk günde, bizleri yalnız bırakma Allah’ım.
Ölenlere Rahmet Eyle, Geride kalanlara sabır ihsan eyle, eyle ki, bu acılara dayanılsın.
Geçmiş olsun Adana .
Geçmiş olsun bölğede bulunan komşu şehirler.
Bu hüzünlü günlerde geçer inşallah.
Kalın sağlıcakla..