İnsan , Bebek iken tatlı olur.
Bebek yeni dillendiği zaman konuşmaları ebeyennin hoşuna gider.
Hatta bazen o kelimeleri tekrardan sorar, tekrar bir daha söylesin diye .
Bir zaman sonra biraz daha büyüyen çocuk soru sormaya başlar.
Bazen o kadar soru sorar ki, aile nerde ise of be demeye başlar.
Küçüklüğünde soru soran çocuk , büyüdüğünde kendi cevabını bulur.
Çünkü küçüklüğünde öğrenmeyen , büyüdünde nasıl hayatını devam ettirecek.
Küçüklüğünde olan kişi için sıkıntı vardır.
Küçüklükte ,
Karnıni duyurmak için , anne sütü lazım.
Yani anne sütünü emme var.
Bundan sonra ise bir başka sıkıntı ise o Boğazdan alınan yiyeceği dışarı atma var.
Bunun için ise bir başka sıkıntı ise ağlayarak o hâlini aileye bildirmek var.
Çocuk için belki ayıp yoktur.
Yapılan bir hatada hep demezmiyiz..
Ya bırakın yapsın o daha çocuk.
Yine çocuğa çok güvenme seni mahçup eder diye.
Evde çocuğun karnını doyurursunuz , bir komşuya misafir olarak gidersiniz, gittiğiniz evde belki yemek yeniyordur.
Ev sahibi sizide sofraya davet eder.
Siz tok olduğunuzu beyan edersiniz.
Ev sahibi hoş görür.
Bari çocuğa yedirin der, sizin karşıya beyanınız şimdi evde karnını doyurdum geldik dersiniz.
Daha cümleleriniz bitmeden çocuk sofraya oturur veya aç hali var gibi bir hal sergiler.
Çünkü o çocuk.
Evet, o çocuktur.
Hani ne derler;
Cahil, yaşlı da olsa çocuktur.
Çünkü, Çocuk, çocuk gibi yaşar.
Çocuk,
Yıllarca sorgular.
Belli şeyleri araştırır.
Belki deneme yöntemi ile öğrenir bazı şeyleri.
Hani evde soba vardır, Çocuk onun ne olduğunu anlayacak yaşta olmadığı için, sobaya yanaştıgi zaman hemen "cıs, cıs" deriz bazen onu da anlamaz hemen biz çekeriz oradan.
Belki bir sure sonra ise, biraz daha büyümüş hale geldiği zaman, çocukta olsa elini sobaya degdirdigi zaman eli yanınca hemen çekecektir.
Böyle bir yaşam dönemi sonrası öyle bir Zaman geliyor ki;
O çocuk büyüyor kendi anne , baba oluyor.
Bir zamanlarin anne babası ise , teşbihte hata olmasın onlar çocuk gibi oluyor.
Duygusal bir hal alıyorlar.
Kendinden uzak olan evlatlarından ilgi bekliyorlar.
Bu beklentiler bazı şeyler olabilir.
Mesala , yanında olmanızı isterler.
Belki bu mümkün değildir .
Uzakta olabilirsiniz, bazen bu beklenti bir telefon etme gibide olabilir.
Hal , Hatır sorma veya bir ihtiyaçları olup olmadığı gibi.
Dün onlara biz yapıyorduk ama bugün yer değişti.
Dünün , Bebekleri, çocukları, bugünün belki, teşbihte hata olmasın,
Çocuklaşmış, yaşlanmış anne babalarına dün onların bize yaptıkları güzellikleri bugün evlatlar yapmalı.
Zaten insan yaşlandığı zaman duygusallaşiyor.
Gelin şu mübarek günlerde duygusallaşan aile büyüklerini yalnız bırakmayalım.
Çünkü,
Dün dündü diyemeyiz .
Dememeliyiz .
Çünkü,
Onlar bizim ebeveyinlerimiz.
Kalın sağlıcakla